Ćwiczenia usprawniające pracę
aparatu oddechowego
Ćwiczenia usprawniające
funkcję oddechową prowadzimy wśród dzieci, które przejawiają
nieprawidłowy tor oddechowy w czasie mówienia lub spoczynku lub w
niewłaściwy sposób gospodarują powietrzem. Celem ćwiczeń oddechowych
może być ponadto różnicowanie faz oddechowych, zwiększanie pojemności
płuc, wzmacnianie i wydłużanie fazy wydechowej, regulowanie siły
wydechu, nauka oddychania przeponowego. Ćwiczenia oddechowe sprzyjają
również rozwijaniu koncentracji i uwagi.
Ćwiczenia te powinny być
wykonywane w przewietrzonym pomieszczeniu lub na świeżym powietrzu
przez około 5 minut. Podczas ich wykonywania powietrze wciągamy nosem
a wypuszczamy ustami.
Ćwiczenia z dziećmi młodszymi
prowadzimy w formie zabaw, do których można włączyć ruch. W pracy z
dziećmi starszymi można wykorzystać dodatkowo wierszyki lub bajeczki
logopedyczne.
Ćwiczenia
prowadzone w formie zabawy:
Ćwiczenia
z wykorzystaniem ruchu (oddechowo-ruchowe):
w pozycji stojącej unoszenie
rąk do góry wraz z wdechem powietrza przez nos, opuszczenie rąk i
ułożenie ich wzdłuż tułowia - wraz z wypuszczeniem powietrza ustami
unoszenie rąk do góry wraz z
wspięciem się na palce oraz wciągnięciem powietrza nosem,
opuszczenie rąk na dół wraz z wydechem powietrza ustami i
opuszczeniem stóp na podłogę.
Ćwiczenia
wykonywane przed lustrem:
przy nałożonej wardze górnej
na dolną dmuchanie na grzbiet dłoni (na grzbiecie dłoni mogą być
umieszczone skrawki papieru, ziarenka prażonego ryżu itp. –
staramy się je zdmuchnąć)
przy lekko cofniętych
kącikach ust dmuchanie na wąski pasek papieru przyklejony do języka
celem wprawienia go w ruch (drgania).
Powyższe
ćwiczenia wykonujemy trzykrotnie.
Ćwiczenia wydłużające fazę
wydechową:
Ćwiczenia
kształtujące równomierność siły wydechu:
Ćwiczenia
oddechu przeponowego:
energiczne wypowiadanie
szeptem spółgłosek (zwartych, zwarto-szczelinowych, bezdźwięcznych:
wargowych lub przedniojęzykowych w połączeniu z głoskami
tylnojęzykowymi, np. stuk-puk, tik-tak, cyk, cyk, tak-to-tak, itp.
Ćwiczenia
z wykorzystaniem wierszyków np. wiersz:
„Ziewolandia”
Nazwę
dziwną raz kraj miał,
Ziewolandią
kraj się zwał.
Wszyscy
ludzie tu ziewali,
młodzi,
starzy, duzi, mali:
-
Aaa…*
W
kraju tym przez cały dzień
nic
nie robił każdy leń.
Wszystkie
lenie tu ziewały,
i
leń duży, i leń mały:
-
Aaa …*
Tu
każdemu mijał czas
na
ziewaniu raz po raz.
Wszyscy
ludzie tu ziewali,
ludzie
duzi, ludzie mali:
-
Aaa …*
Ziewał
król i jego żona,
brat
i brata narzeczona.
Po
królewsku tak ziewali
władcy
duzi oraz mali:
-
Aaa …*
Grzmiały
w koło głośne dźwięki,
wszędzie
słychać same jęki.
A
to ludzie, gdy ziewali,
głośno
aaa… wypowiadali:
-
Aaa …*
W
czasie, w którym nie ziewali,
wszyscy
sobie smacznie spali.
A
przed spaniem bardzo śpiący
byli
wszyscy ziewający:
-
Aaa …*
Nazwę
dziwną ten kraj miał,
słusznie zwał się, tak jak
zwał.
Bo
w tym kraju te ziewania
nie
zwiastują ludziom spania.
-
Aaa …*
W
miejscach oznaczonych symbolem gwiazdki (*) dzieci wykonują ćwiczenia
oddechowe naśladując długie i swobodne ziewanie podczas wymowy głoski
a.
Literatura
źródłowa:
Skorek
Ewa Małgorzata, 100 tekstów do ćwiczeń logopedycznych.
Góral-Półrola
Jolanta, Zakrzewska Stanisława, Będę mówić poprawnie, Zeszyt 1.
Góral-Półrola
Jolanta, Zakrzewska Stanisława, Będę mówić poprawnie, Zeszyt 3.
Góral-Półrola
Jolanta, Zakrzewska Stanisława, Będę mówić poprawnie, Zeszyt 4.
Edu
Sensus, Ćwiczeń stos i labiogramy.
Opracowanie:
Neurologopeda Alicja Janecka