Propozycje ćwiczeń pracy aparatu mowy
dla dzieci młodszych 2-3-4 letnich
Usprawnianie pracy aparatu mowy u dzieci młodszych w wieku 2-3-4 lat przeprowadzamy w formie zabawowej najlepiej poprzez naśladowanie przez dziecko ruchów języka i warg zilustrowanych na kartach pracy lub z wykorzystaniem bajek. Ćwiczenia należy wykonywać wraz z dzieckiem przed lustrem pod kontrolą wzroku i słuchu. W początkowej fazie pracy chwalimy dziecko za wykonywanie przez nie ćwiczeń oraz włożony trud w prowadzenie ćwiczeń. Wraz z upływem czasu badania zwracamy coraz większą uwagę na staranność i precyzję wykonywanych ruchów.
Propozycje ćwiczeń usprawniających pracę języka i warg część I:
Posyłanie całusków.
Szerokie uśmiechanie się.
Kierowanie szeroko ułożonego języka w kierunku nosa.
Dotykanie językiem prawego kącika ust.
Wysuwanie języka na brodę.
Dotykanie językiem lewego kącika ust.
Propozycje ćwiczeń usprawniających pracę języka i warg część II:
Oblizywanie językiem górnej wargi.
Oblizywanie językiem dolnej wargi.
Oblizywanie warg dookoła (raz w jedną, raz w drugą stronę).
Oblizywanie językiem dolnych zębów (ostrzenie języka o zęby).
Oblizywanie językiem górnych zębów (ostrzenie języka o zęby).
Oblizywanie ruchem okrężnym dolnych i górnych zębów (raz w jedną, potem w drugą stronę).
Zabawy dźwiękonaśladowcze:
Oglądając z dzieckiem książeczki lub obrazki naśladujemy odgłosy wydawane przez zwierzęta, przedmioty, osoby itp. wskazując odpowiednie elementy obrazków lub ilustracji po uprzednim nazwaniu ich np.:
Zabawy z konikiem ( rżenie - „i ha, ha”, parskanie - „prr, prr”, uderzanie kopytami o bruk – „kląsanie językiem o podniebienie”, jazdę na koniu - „patataj, patataj”, wołanie do konia – „hetta, wiśta, wio, prr”).
Odgłosy zwierząt:
kura (gdakanie - „ko, ko, ko”, gdakanie podczas znoszenia jajka -„ ku-ku-dak”, wołanie kury - „cip, cip, cip”
kogut (pianie - „kukuryku”, wołanie ptactwa - „kikiriki”)
pies (szczekanie - „hau, hau”, wycie - „au-au”, warczenie - „wrr..”, przywoływanie psa - „gwizdanie”)
kot (miauczenie - „miau, miau”, mruczenie - „mrr-mrr”, wołanie kota - „kici, kici”)
krowa ( muczenie - „muuu”)
kaczka (kwakanie - „kwa-kwa”)
owca (beczenie - „bee-bee”)
indyk („gul-gul”)
świnka („chrum-chrum”)
kurczątko („pi-pi”)
sowa („hu-hu”)
zając („kic-kic”)
dzięcioł („stuk-stuk”)
wilk („ułu-ułu”)
żaba („kum-kum”)
wąż („sss…..”)
ryba („plusk-plusk”)
mucha („bzz-bzz”)
myszka („pii-pii”).
Odgłosy pojazdów:
samochód (odgłos silnika - „brum-brum”, klakson - „ti-ti”, hamującego samochodu - „iiii….”)
samolot („żżż….”)
pociąg („fu-fu-fu”, „czczcz……”)
karetka („e-o, e-o, e-o ….” lub „ija-ija-ija…”).
Odgłosy przedmiotów, instrumentów:
zegar („dryń- dryń”, „tik-tak”, „cyku-cyk”, „bim-bam-bom”, „ding-dong”)
piłka (upadająca - „bach-bach’, „bęc-bęc”, „bam-bam”, podskakująca - „hop,hop”)
woda kapiąca z kranu („kap-kap”)
telefon („dryń-dryń”)
młotek („stuku-puku”)
dzwonek („dzyń-dzyń”)
nożyczki („ciach-ciach”)
miotła („szuru-buru”)
trąbka („tru-tu-tu”, „tre-te-te”)
bębenek („bum-bum”).
Bajeczki logopedyczne:
Czytając lub opowiadając dziecku bajeczki wykonujemy ruchy języka i warg a także naśladujemy odgłosy zwierząt, przedmiotów, pojazdów itp. Bajeczki możemy wymyślać sami lub korzystać z gotowych propozycji logopedycznych np. „Gimnastyka buzi na wesoło” Iwony Rutkowskiej-Błachowiak.
Literatura źródłowa:
Michalak - Widera Iwona, „Śmieszne minki dla chłopczyka i dziewczynki”.
Rutkowska-Błachowiak Iwona, „Gimnastyka buzi na wesoło”.
Opracowanie:
Neurologopeda Alicja Janecka